Dag 14

25 juli. Orthez – Saint-Pée-sur-Nivelle (in het uiterste hoekje van Frankrijk – Frans Baskenland) 93 km (T1.385 km). 1236 hoogtemeters. Een ferm bord pasta gisterenavond, die de uitermate vriendelijke hotelbaas speciaal voor mij maakte, want het stond niet eens op de kaart, heeft wonderen gedaan. Ook het stevig ontbijt deze morgen heeft ertoe bijgedragen dat de slechte benen en de daarmee gepaard gaande mentale dip mij er volledig heeft doorgeholpen. We hadden een stevige etappe voor de boeg met nog wat extra kilometers van gisteren er bovenop. Maar om kwart na 9 zaten we al op de fiets en het begon al met een stevige klim om uit het dorpje te geraken. Maar het voelde goed aan en dit was het begin van een werkelijk schitterende dag. Het werd net niet te heet, en de GPS bracht ons vandaag naar het Baskenland. De hoge toppen van de Pyreneeën lagen op een veilige afstand van ons maar we reden op de uitlopers ervan, en het steeds op en af met soms kilometerslange hellingen van 4 à 5 % en dan weer korte pittige klimmetjes, joegen ons aantal hoogtemeters letterlijk de hoogte in. Maar net daardoor reden we vandaag steeds door postkaarten die in een foto niet te vatten zijn. We kwamen vandaag ook weer heerlijke mensen tegen zoals een gezellige Bask (met typisch hoofddeksel) waarmee we meteen een leuke babbel hadden in het Frans maar ook half in het Spaans. We hadden weer te weinig tijd om te blijven plakken, maar dat zijn de momenten die het voor ons aangenaam maken. Ook mensen die ons spontaan vragen of we fris water moeten hebben, zoals de olijke cafébaas waar we een colaatje dronken. Mensen vragen ons waarom we het doen. Wel… ik heb het me ook al afgevraagd, waarom gaan we niet naar een 5 sterren hotel met alles erop en eraan i.p.v af te zien op die fiets, altijd maar verder stoempen, maar dan weten we onmiddellijk dat we dit voor niks ter wereld willen ruilen. Het is een manier van reizen waardoor je veel meer ziet dan met de auto, op plaatsen komt die je anders zo voorbijrijdt en vooral mensen ontmoet die je zoveel energie geven dat dit met niks te vergelijken is. Plots moet je dan inhouden want er moeten zowat 100 schapen van de weide naar de stal, en daar kom je dan met je fietsje in terecht, heerlijk, en leuke anekdotes voor later. Ondertussen gleden de kilometers vlot voorbij en reden we van het ene mooie dorpje naar een ander pareltje, met hun typische witte huizen met rode luiken. Het dorpje Espelette komt net uit een sprookje en is gekend voor zijn kruidenpoeder van rode pepertjes. Het feit dat we vandaag meer dan 75 foto’s namen zegt genoeg denk ik. Het ging dus goed vandaag, zo goed dat we bijna al onze achterstand van gisteren hadden weggewerkt en eigenlijk nog reserve hadden, maar we zijn gestopt in Saint-Pée-sur-Nivelle, in een klein charmant hotelletje met een vriendelijk ouder echtpaar. We zijn er weer eens fantastisch ontvangen en onze fiets staat in de feestzaal !