27 juli. Zarautz – Gernika 83 km (T1.545 km). 1122 hoogtemeters. Vandaag was weer zo een dag die je niet kunt voorspellen. Het Duitse koppel waarmee we vannacht de refugio deelden waren stappers naar Compostela. Ik had nog gevraagd wanneer ze ‘s ochtends vertrokken. Ik was verbaasd dat het niet midden in de nacht was. Halfacht kwam ook ons goed uit. Dus geen wekker gezet. Ik lag vanochtend al een tijdje wakker toen ik Mireille stilletjes vroeg hoe laat het was. Halfnegen!! En dat op een dag dat we meer dan 100 km moesten rijden. Vlug alles ingepakt en vertrokken. De eerste 20 km gingen vlot en waren prachtig met permanent zicht op de prachtige kustlijn. Onderweg nog een stel Belgen ontmoet die ons verhaal wilden horen. Er waren veel wielertoeristen op de weg. Onze pic nic ingekocht en wat verderop “met zicht op zee” verorberd. Toen we het zoveelste havendorpje inreden hoorden we dat het feest was. Een omwegje waard dus. We werden er aangesproken door een Baskisch koppel. Mijnheer is wielertoerist en was ons in de ochtend voorbijgereden. Thuis had hij zijn vrouw verteld dat hij twee Duisters had gezien die onderweg waren naar Compostela. En kijk nu waren die daar terug. Maar het waren Belgen, geen Duisters. Ja, er zijn wel meer mensen die onze vlag verwarren met de Duitse. Maar daarna ging het fout. Bij een afslag waarschuwden enkele mensen ons nog dat we niet meer op de route naar Compostela zaten. Kon best, de route is ook de bijbel niet. Maar 10 km verder, na een zeer stevige en lange klim bleek het vervolg van de route voor Mireille van het goede teveel. Voor de tweede keer zag ze het niet meer zitten. De hellingen waren té steil, maar toegeven staat niet in haar woordenboek. Tot ze moest afstappen en ik begreep dat we zo nooit onze bestemming konden bereiken. Terugkeren dus, overnachting zoeken en morgen uitzoeken hoe we terug op de juiste weg zouden geraken. Het eerstvolgende dorp had echter geen enkele slaapmogelijkheid. “We zitten hier midden in de bergen” zei een gezapige Bask ons. Alleen de weg naar Gernika is nog best te doen. Nog 13 km en Gernika lag op onze route. De 13 km waren bijna volledig bergaf. Via de GPS een hotelletje ingesteld en in minder dan een halfuur stonden we aan het onthaal van Hotel Gernika in Gernika. Onmiddellijk op de computer de routegegevens gecheckt en blijkt dat we amper 8 kilometer achterstand hebben. Bilbao ligt nu op 33 km en de voor vandaag voorziene camping lag op 25 km. Een meevaller dus. Net als de afsluiter van de avond. Een gratis folklore-avond in de lokale sporthal. De reden waarom dit verslag pas om 23u50 is opgemaakt. Slaapwel.
 |
 |
 |
 |
Kom op Mireille, het zijn de laatste loodjes van jullie pelgrimstocht. Het einde is in zicht, als je goed kijkt zal je in de verte zeker al de kathedraal van Compostela zien staan. En ja, om al die zonden kwijt te raken moet je soms wel eens door een diep en vermoeiend dal gaan (= in dit geval bergop) :). Vanavond nog eens goed eten en drinken en het komt wel goed. Moet zeggen Herman zo een foto waarbij je je sponsor Coca-Cola in beeld brengt heeft wel iets 🙂 . Groeten en moed houden.
De meest onverwachte dingen zijn soms de meest leuke herinneringen… Hou moed Mireille, je bent goed bezig en je kan het zeker en vast! Wij volgen jullie alvast vol verwondering op de voet. Lijkt me leuk om ooit ook eens te doen, maar of ik dat ooit zal aankunnen… Groetjes van de Bracqies
Ik hoop dat jullie snel terug op de goede weg zijn, en dat het weer nog wat meevalt. zeker nu nog volhouden, ge komt er wel. Hier een paar stevige onweders gehad.
Groetjes