29 juli. Castro-Urdiales via Santander tot Comillas (aan de Cantabrische kust) 113 km. (T1.743 km). 1358 hoogtemeters. Met een achterstand van 30km op ons schema in het achterhoofd zaten we deze morgen al om 8.35u op de fiets. We zouden wel zien hoe het verder verliep, we weten wel elke dag waar we naartoe gaan, maar welk parcours we voorgeschoteld krijgen is steeds een groot vraagteken. Wat we ondertussen wel weten is dat we niet meer mogen de kleine wegen inslaan, die misschien wel korter zijn, maar wel 2 keer zo steil. Maar vandaag liep het begin super vlot, de wind die gisteren nog zeer krachtig in het nadeel zat was geluwd en de lange hellingen waren best te doen. We kwamen heel veel wandelende pelgrims tegen, en hetgeen we gisteren in de krant lazen, dat de camino del Norte, die wij nu ook volgen, meer en meer aan populariteit wint, leek dus te kloppen. We hebben heel veel respect voor die mensen die amper 20 à 25 km per dag kunnen afleggen en er op die manier minstens drie maand over doen om in Santiago te geraken, maar toch is het niet ons ding, met de fiets verandert het landschap toch wat vlugger. Het was vandaag ook weer heel warm, maar door de frisse zeewind die de lucht koeler maakt is het veel aangenamer fietsen dan de vorige weken. De zee is op deze route die we volgen dan ook steeds in de buurt. Soms zien we ze helemaal niet en is het alsof we een gewone bergrit rijden, en dan plots na een flinke afdaling is ze er terug in al haar glorie. Het levert prachtbeelden op die eens te meer niet te vatten zijn in een foto. Tegen de middag hadden we al flink doorgefietst toen we in Laredo ( in feite ons eindpunt van gisteren) proviand voor de rest van de dag gingen kopen. Toen ik mijn fiets parkeerde vroeg een meneer me of we naar Compostela fietsten en gaf ons toen een gouden tip. We konden, zo zei hij, een eindje verderop een fietspad volgen, volledig langs het strand om uit te komen bij een overzetbootje die ons naar de overkant van de baai zou brengen. Herman wist ook dat we nog verder op onze route ook een overzet konden nemen naar Santander! Uiteindelijk heeft het ons toch een 5 à 6 km opgeleverd die we niet moesten fietsen en konden genieten van het prachtige uitzicht. Eenmaal in Santander begon de hoop te leven dat we misschien al onze achterstand konden wegfietsen, en inderdaad, hier zitten we nu in een schitterend hotelletje vlak aan het strand. We horen, zien en ruiken de zee. We kunnen ze net niet aanraken, maar het zal vannacht heerlijk slapen zijn met het zachte ruisen van de golven op de achtergrond.
 |
 |
 |
 |
