Dag 19

30 juli. Comillas – Arriondas (Asturië) 96 km (T1.839 km ). 902 hoogtemeters. Vanochtend ontbeten met zicht op zee, of was het in de zee? Als pelgrim ben je niet veel luxe gewoon, je weet nooit vooraf waar je belandt; dergelijke (hotel)verrassingen hebben dan ook een super goed effect op onze moraal. Maar elke dag moeten we verder. Jammer dat we niet meer tijd hebben om hier en daar wat te blijven hangen. In Unquera hebben we Cantabrië verlaten en zijn we Asturië binnen gereden. Tegen de middag waren we in het verrassend leuke plekje Llanes en daarvoor nog in het prachtige San Vicente de la Barquera. Dat het in Llanes gezellig en mooi was, zagen we meteen aan het aantal toeristen.
We hebben onze pic-nic gegeten op een brug. Ik heb al veel foto’s van bruggen, maar dit was de eerste brug met een pic-nic bank. Zo zie je maar, er zijn bruggen en bruggen. Eens je er gaat op letten, merk je pas hoe vindingrijk mensen zijn om iets te overbruggen. Deze namiddag zelfs over een hangbrug gelopen. Op de brug ook een lang gesprek gehad met een Vlaams koppel uit Maldegem. Vlaams horen praten valt hier echt wel op. Veel Vlaams horen we niet langs onze Camino del Norte. Maar de rode draad doorheen de dag vandaag waren toch de Picos de Europa. De hele dag leken de Picos zo dichtbij dat we ze bijna konden aanraken. Ook nu, wanneer ik dit verslag zit te typen, zie ik vanop het romantisch terras, waar we net hebben gegeten, de Picos in de late avondzon. We zijn uiteindelijk in Arriondas beland en dat is niet volgens plan. In Ribadesella (ja Marc we zijn er vandaag door gereden) heb ik overlegd over de route in het plaatselijk infokantoor voor toeristen. De boodschap was vrij duidelijk. Wanneer we naar Oviedo wilden fietsen volgden we best de nationale weg, dat was het veiligst en het kortst. De kust met de mooie strandjes hebben we dus tijdelijk verlaten voor een al even prachtig zicht op de Sella. Vanuit Ribadesella zijn we dan nog een kleine 15 km langs de Sella gefietst tot hier in Arriondas op goed 60 km van Oviedo. Het was vandaag perfect fietsweer hoewel de temperatuur terug aan het stijgen is. De volgende dagen zouden nog zonnig blijven zodat de kans groot is dat we 23 opeenvolgende dagen in de zon zullen hebben gefietst. We zijn dan ook al zongebruind ten minste op de plekken die aan de zon zijn blootgesteld. Vreemd “zwart-wit” zicht wanneer je naakt voor de spiegel staat. Morgen is het onze 20-ste opeenvolgende etappe. Eens nadenken hoe we dat gaan vieren.